Indian History - a quick look

Indian History (Bharatheeya Charitram)
1. For more than 5000 years, India (originally known as Bharath) is in the path of decline.
2. Mahabharata war is the major reason for decline of Indian, which happened 5160 years before (in B.C. 3147 November 29th).
3. As Vedic studies minimized by cast system, the Dharma Surya (the sun symbol of righteousness) receded in India.
4. It was the epic hero Yogeswara Sree Krishna who fought against this decline (B.C. 3228-3112).
5. The destruction of the Yadava clan drove India from decline to darkness. (B.C. 3112-500).
6. This darkness destroyed the balance of Jnana-Karma (knowledge-action) in Vedic culture.
7. The Karmi (doers) rejected the Jnana-Kanda (path of knowledge) and used liquor and meat in Yagas.
8. Sree Buddha and Mahaveera resisted this darkness with best of their abilities (B.C. 563-483).
9. The foreigner & invader Alexander attacked India (B.C. 327).
10. Chanakya retrieved the Country Concept (Rashtra Sankalpa) and protected the borders of India.
11. Buddhist & Jain groups destroyed caste-Brahmin concept (Brahmin by birth only). Yagas stopped.
12. Veda Paadashaalas (Vedic schools) & Gurukulas (traditional educational institutions) became Buddhist & Jain centres. Idol worship spread.
13. The sign symbols (mudras) were used for the Swara Sthanas (musical notations in Veda Mantras) in Yagashalas [place where Yaga (Vedic rituals) performed]. Brahmins presented these as Tantra shastra.
14. Sree Adi Shankara defeated Buddhist & Jain groups through Prasthanathryi (Upanishads-Brahma Sutra-Bhagavath Geetha). (B.C. 44)
15. Brahmins alone became sole authorities of Vedic studies utilizing caste system.
16. Modern Shankaracharya opposed Buddhist & Jain philosophies and conquered building complexes.
17. Idol worship became wide spread in Hinduism. Temples, Tantra, Pooja, various Bhakti sects came to existence.
18. Ashrams became Veda Paadashaalas (Vedic schools), caste-Brahmins became heads of ashrams.
19. Muslim invaders attacked India.
20. Black Arabs called Indians as Hindus (forest thieves).
21. British rule lead Indians to slavery through propagation of Christianity.
22. They gave the name Indian to people of Bharath. The word Indian is derived from Indies which was used to call slaves.
23. The Christian monarchy, which destroyed many ancient world civilizations, targeted India-China (Asia in general).
24. William Johns, Griffith, Max Muller, etc. who were spreading religion (Christianity), wrote many misleading books.
25. Michale stopped Gurukula system & implemented English education.
26. They gave Indians the thought that English study is the education.
27. The religious-cultural reformations in 19th century created consciousness about independence (politically).
28. The golden era, if at all to be remembered, is 5000 years before.

Bharath (India) is still the slave of foreigners.

(This is a rough translation of an article published in Arshanadam, the only Vedic-Philosophical Journal in Malayalam. All credits goes to my Guru & Acharya Narendra Bhooshan, his son Vedaprakash and all mistakes are fully mine)

Why we pray?

Why we pray?
Most us pray to God/Ishwar/Allah, the All Mighty. But why? Is it necessary to pray? What happens if we don’t pray? Let us try to understand what is prayer then we can attempt other questions.
First of all, Prayer consists of three parts - Sthuthi स्तुति (Praising), Prathana प्रार्थना (Praying) and Upasana उपासना (self-enlightment). Sthuthi (praising) is praising of God/Ishwar/Allah of his qualities, capabilities, etc. Prathana (Praying) is the request to God/Ishwar/Allah for what we don’t have. Upasana (self-enlightment) is the highest state of prayer where we reconcile with God/Ishwar/Allah.
By Sthuthi (praising), we get some amazing qualities of God/Ishwar/Allah like love, kindness, fairness, justice, etc. Also, by Sthuthi (praising), we get more civilized by the Guna-Karma-Swabhaava (qualities-actions-character) we may gain from the Guna-Karma-Swabhaava (qualities-actions-character) of God/Ishwar/Allah. By Prathana (Praying), we become without pride and ego, get encouragement to do things, etc. By Upasana (self-enlightment), we may get to know about God/Ishwar/Allah (God realization).
Let us look at one of the Sthuthi (praising) in Yajur Veda.
स पर्यागाच्छुक्रमकायमव्रणमस्नाविरङ
शुद्दमपापविद्दम् कविर्मनीषि
परिभूः स्वयंभूर्याथात्यतोर्थान्
वृदधाच्छाश्वतीभ्यः समाभ्य: (यजुर्वेदं ४०.८)
“Sa Paryaagaachchukramakaayamavranamasnaavirang
Shuddhamapaapaviddham Kavirmaneeshi
paribhoo: swayam bhooryaadhathyordhaan
vrudhaachchaashwatheebhya: samaabhya:” (Yajur Veda 40.8)

God/Ishwar/Allah who is of unlimited qualities like Omnipresent, Fastest, Omnipotent, Pure, Omniscient, Ever shining, Everlasting, Creator of all while not created by any, etc. gives material knowledge through Everlasting Utimate Knowledge (Veda Vidya वेदविद्य). This is a Saguna Sthuthi सगुणस्तुति (Praising of qualities present), as it is praising various qualities of God/Ishwar/Allah. God/Ishwar/Allah never born or come in any body; flawless; never bonded by any nerves/veins; never have troubles, sorrow or ignorance. This is a Nirguna Sthuthi निर्गुणस्तुति (Praising of lack of qualities), as it is praising that God/Ishwar/Allah is away from bad characteristics like attachment, anger, etc. (रागद्वेषादि). The advantage of this Sthuthi (praising) is that whatever qualities we assume to be in God/Ishwar/Allah, we should try to have those qualities in us. We should become fair judge like God/Ishwar/Allah. The Sthuthi (praising) which becomes mere flattery, when we only praise qualities of God/Ishwar/Allah, without trying to improvise our deeds. Depending on which bad characteristics or bad habits we (like God/Ishwar/Allah) try to keep away and depending on the instructions (Vidhi विधि) and Obstructions (Nishedha निषेध), a Prathana प्रार्थना (Prayer) becomes Saguna सगुण (qualities present) or Nirguna निर्गुण (lack of qualities). It is very important that we should act as per the subject of the Prathana प्रार्थना (Prayer). The one who pray for exceptional intelligence, should work very hard to achieve it. We should pray only after putting all efforts to achieve the goal. Similary, we can understand Upasana (self-enlightment).

അസമത്വത്തിന്റെ ഗുണപാഠം - വേദമന്ത്രമനനം

ഋഗ്വേദം ൧൦.൧൧൭.൯ (10.117.9)
മണ്ഡലം ൧൦ (10), സൂക്തം ൧൧൭ (117), മന്ത്രം ൯ (9)
അസമത്വത്തിന്റെ  ഗുണപാഠം
ഋഷിഃ - ഭിക്ഷുഃ, ദേവതാഃ – ഇന്ദ്രഃ ധനാന്നദാനപ്രശംസാ,
ഛന്ദ: - നിചൃത്ത്രിഷ്ടുപ്, സ്വരഃ – ധൈവതഃ

समौ चिध्दस्तौ न समं विविष्टः संमातरा चिन्न समं दुहाते ।
यमयोश्चिन्न समा वीर्याणि ज्नाती चित्सन्तौ न समं पृणीतः ॥९॥

 സമൌ ചിദ്ധസ്തൌന സമം വിവിഷ്‌ടഃ സംമാതരാ ചിന്ന സമം ഗുഹാതേ.
യമയോശ്ചിന്ന സമാ വീര്യാണി ജ്ഞാതി ചിത്സന്തൌ ന സമം പൃണീതഃ (൯)

അര്‍ത്ഥം:- ഇരുകൈകളും ഒരേപോലെയാണെങ്കിലും ഒരുപോലെ കര്‍മം  ചെയ്യാന്‍ കഴിയുന്നവയല്ല. ഒരമ്മയ്ക്കു പിറന്നതാണെങ്കിലും രണ്ടു പശുക്കള്‍ ഒരുപോലെ പാലുതരാന്‍ സമര്ത്ഥരല്ല. രണ്ടുജോഡികളുടെ ബലം സമാനമല്ല. ബന്ധുക്കളായിരുന്നാലും ഒരുപോലെ പരസ്പരം സംതൃപ്തരാക്കാന്‍ കഴിയുകയില്ല.

വ്യാഖ്യാനം:- ലോകത്തില്‍ അടിമുടി വൈഷമ്യങ്ങളും വൈജാത്യങ്ങളും വൈരുദ്ധ്യങ്ങളുമാണ് പ്രകടമായി കാണുന്നതെന്ന വാസ്തവികതയെ ദൃഷ്ടാന്തങ്ങളിലൂടെ വേദം ബോധിപ്പിക്കുന്നു. ഒരു ശരീരത്തിലെ ഇടംവലം കൈകളുടെ ശക്തി ഒരുപോലെയല്ല. ഒരു പശു പ്രസവിച്ച രണ്ടു പൈക്കള്‍ ഒരുപോലെ പാലു തരുന്നില്ല. ഇരട്ട പിറന്ന സഹോദരങ്ങള്‍ പോലും ഒരുപോലെ ശക്തിയും കഴിവും ഉള്ളവരല്ല. രണ്ടു ബന്ധുക്കള്‍ ഒരുപോലെ ദാനികളായിരിക്കുകയില്ല. സൃഷ്ടിയില്‍ ഈ അസമാനതകള്‍ പ്രത്യക്ഷമാണ്. ഇതുകണ്ട് വിപരീത ശിക്ഷണം സ്വായത്തമാക്കരുത്. “എന്റെ ജ്യേഷ്ഠന്‍ ദാനശീലനല്ല, പിന്നെ ഞാനെന്തിന് ദാനിയാകണം” എന്ന ഭാവം അകമേ ഉണ്ടായി പുറമേ പ്രകടമാകരുത്. നിങ്ങളേക്കാള്‍ ദുഃഖിതരായവരുടെ ദുഃഖവും ക്ലേശവും അകറ്റുന്നതിന് പ്രയത്നശീലനായിരിക്കണം. ഈ അസമാനതയെപ്പറ്റി ഋഗ്വേദം 10.71.7-ല്‍ അതിസുന്ദരമായി നിരൂപണം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഈ ദാനപ്രകരണം ജ്ഞാനപ്രകരണവും കൂടിയാണ്.
अक्षण्वन्तः कर्णवन्तः सखायो
मनोजवेष्वसमा बभूवुः
आदघ्नास उपकक्षास उत्वे
ह्रदा इव स्नात्वा उत्वे ददृशे ॥ (ऋग्वेदम् १०.७१.७)

        അക്ഷണ്വന്തഃ കര്ണവന്തഃ സഖായോ
മനോജവേഷ്വസമാ ബഭൂവുഃ
ആദഘ്നാസ ഉപകക്ഷാസ ഉത്വേ
ഹ്രദാ ഇവ സ്നാത്വാ ഉത്വേ ദദൃശേ
= ഒരുപോലുള്ള കണ്ണും കാതും ഉള്ള മിത്രങ്ങള്‍ ഒരുപോലെ ജ്ഞാനം പ്രാപിക്കുന്നതിനു കെല്പുള്ള മനോവേഗമുള്ളവരാകുകയില്ല. ചിലര്‍ മൂക്കോളം വെള്ളമുള്ള തടാകത്തിനു സമാനം, ചിലര്‍ തോളറ്റം താഴുന്ന ജലാശയത്തിനു തുല്യം, ചിലര്‍ മുങ്ങാങ്കുഴിയിട്ടു കുളിച്ചു മേളിക്കാവുന്നസരസ്സുപോലെ ആയിരിക്കുന്നു. ശിഷ്യന്മാര്‍ക്കെല്ലാം സമാനരീതിയില്‍ കണ്ണുംമൂക്കും ചെവിയുമുണ്ട്. എങ്കിലും ചിലരേ പാഠം പഠിക്കുന്നുന്നുള്ളൂ. ചിലര്‍ക്ക്‌ ‌ എത്ര കേട്ടാലും കണ്ടാലും ഒന്നും ഗ്രഹിക്കാന്‍ വയ്യ. എല്ലാവരുടെയും മനസ്സ്‌ ഒരുപോലെയല്ലാത്തതാണ് ഇതിന്റെ കാരണം. മനസ്സിന്റെു ഈ ഭിന്നാവസ്ഥ നിമിത്തം ചിലര്‍ ബ്രഹ്മജ്ഞാനികളാകുമ്പോള്‍ ചിലര്‍ മദ്ധ്യമവര്‍ഗ്ഗത്തില്‍പ്പെടുന്ന വിദ്വാന്മാരും ചിലര്‍ സാധാരണരും ചിലര്‍ മഹാമൂഢന്മാരും ആയിപ്പോകുന്നു.
ഈ അസമാനത ആകസ്മികമല്ല. ജ്ഞാനസംബന്ധമായി എല്ലാവരേയും സമാനരാക്കാന്‍ മനസ്സ്‌ സമ്മതിക്കാത്തതുപോലെ ഒരേ കര്‍മം ചെയ്യാന്‍ എല്ലാവരേയും അനുവദിക്കാത്തതും മനസ്സുതന്നെ. അസമാനതകളുടെയെല്ലാം മൂലകാരണം കര്‍മവൈവിദ്ധ്യമാണ്. ജീവാത്മാക്കളുടെ രുചിഭേദം കാരണമാണ് കര്‍മവൈവിദ്ധ്യത്താലുണ്ടാകുന്ന അസമാനതയെന്ന് സമാധാനിക്കാമേന്നെയുള്ളൂ. അല്പജ്ഞരായ ജീവാത്മാക്കള്‍ ഏതുസമയവും ദുര്‍ഗതികാരണമായ കര്‍മങ്ങളില്‍ പ്രവൃത്തരാകാം. ആ അവസ്ഥ നമ്മേയും പരസഹായാപേക്ഷിതരാക്കിയേക്കും. ഇതറിയുന്ന ചിന്താശീലര്‍ സ്വന്തം മനസ്സിനെ കരുണാദ്രമാക്കി ദീനരുടേയും ദുഃഖിതരുടേയും ദുരിതങ്ങള്‍ അകറ്റാന്‍ യത്നശീലരാകും. എല്ലാവരും സമരാണെങ്കില്‍ ഇങ്ങനെയൊരു സേവാഭാവത്തിനു പ്രസക്തിയില്ലാതാകും. കര്‍മവൈവിദ്ധ്യമെന്ന അസമാനത ആത്മോന്നതിക്കു കാരണമാക്കുവാന്‍ ബുദ്ധിമാന്മാര്‍ക്ക് കഴിയണം. അതിന് ദീനസേവയും ദയാദാക്ഷിണ്യങ്ങളുമാണ് മാധ്യമമെന്നറിഞ്ഞ് കര്‍മനിരതരാകണം.
(കടപ്പാട് - ആര്‍ഷനാദം ജൂണ്‍ 2010)

അതിശയത്താല്‍ ജനിക്കുന്ന ആനന്ദം

അതിശയത്താല്‍ ജനിക്കുന്ന ആനന്ദം

അഥര്‍വ വേദം ൧൦.൭.൨൦ (10.7.20)
കാണ്ഡം 10 സൂക്തം 7 മന്ത്രം 20
ഋഷിഃ – അഥര്‍വ, ദേവത – സ്കമ്ഭ, ഛന്ദഃ – ഉപരിഷ്ടാജ്യോതിര്ജഗതി

മന്ത്രം
ഓാം യസ്മാദൃചോ അപാതക്ഷന്യജൂര്യസ്മാദപാകഷന്.
സാമാനി യസ്യ ലോമാന്യഥര് വാങ്ഗിരസോ മുഖം 
സ്കമ്ഭം തം ബ്രൂഹി കതമഃ സ്വിദേവസഃ

പദാര്ത്ഥം :- യസ്മാത് = ആരില്നി്ന്നാണോ, ഋചഃ = ഋചകളായ ഋഗ്വേദം, അപാതക്ഷന് = രൂപപ്പെട്ടത്, യസ്മാത് = ആരില്‍ നിന്നാണോ, യജുഃ = കര്മകപ്രദിപാദകമായ യജുര്‍വേദം, അപാകഷന്‍ = പ്രകടീഭവിച്ചിരിക്കുന്നത്. സാമാനി = സാമജ്ഞാനം, യസ്യ = ആരിലാണോ, ലോമാനി – രോമങ്ങളില്‍ വരെ, അഥര്‍വ – അഥര്‍വജ്ഞാനരാശിയെ, അങ്ഗിരസ്‌ - ബ്രഹ്മത്തെ ഹൃദയത്തില്‍ പ്രതിഷ്‌ഠിച്ച ഋഷി, മുഖം – മുഖം, തമ് – ആ, സ്കമ്ഭമ് – ആനന്ദസ്തംഭത്തെ, ബ്രൂഹി – സ്തുതിച്ച്, സഃ ഏവ – അത് മാത്രമാണ്, സ്വിത്‌ - നിശ്ചയമായും, കതകഃ – അതിശയിപ്പിക്കുന്ന ആനന്ദം.
മന്ത്രാര്ത്ഥം :- അല്ലയോ മനുഷ്യരേ, ആരില്‍ നിന്നാണോ ഋചകളായി സ്തുതിഗീതമായ ഋഗ്വേദം രൂപപ്പെട്ട് നിപതിച്ചിരിക്കുന്നത്, ദേവപൂജാസംഗതീകരണദാനകര്മദപ്രതിപാദകമായ യജുര്‍വേദം പ്രകടീഭവിച്ചിരിക്കുന്നത് അവനെ നിങ്ങള്‍ അവന്റെന അറിവിനാല്‍ അറിയുന്നു. ആ ജ്ഞാനത്താല്‍ നിങ്ങള്‍ ഏതു സമഭാവത്തെ ഉപാസനയാല്‍ ജനിപ്പിക്കുന്നുവോ ആ സാമഗാനം എന്ന മോക്ഷജ്ഞാനം ആരുടെ രോമങ്ങള്‍ മുതല്‍ നഖങ്ങള്‍ വരെ വ്യാപിച്ചു വര്ത്തിക്കുന്നുവോ, അവന്‍ ഇളകാതെ സംരക്ഷിക്കുന്ന ജ്ഞാനരാശിയാണ് അഥര്‍വം. ആ ജ്ഞാനത്താല്‍ എല്ലാവിധ ചലനങ്ങളുടെയും ആധാരമായ നിശ്ചലബ്രഹ്മത്തെ ഹൃദയത്തില്‍ പ്രതിഷ്‌ഠിച്ചവാനാണ് ആങ്ഗിരഋഷിഃ. അങ്ങനെയുള്ള ഋഷിമാര്‍ ആരുടെ മുഖത്തെ ദര്ശി്ചിട്ടാണോ അതിശയിപ്പിക്കുന്ന ആനന്ദത്തെ അനുഭവിക്കുന്നത്; ആ ആനന്ദസ്തംഭത്തെ ഏവരും സ്തുതിച്ച് ആനന്ദിക്കുക. അത് മാത്രമാണ്, നിശ്ചയമായും അതിശയിപ്പിക്കുന്ന ആനന്ദത്തെ പ്രദാനം ചെയ്യുന്നത്.
വ്യാഖ്യാനം:- ഈശ്വരീയജ്ഞാനചതുഷ്ടയങ്ങളാണ് ഋഗ്യജുസാമാഥര്‍വണങ്ങള്‍.. ഋഷിമാരായ വായു, അഗ്നി, ആദിത്യന്‍, അംഗിരസ്സ് എന്നിവരുടെ ഹൃദയത്തില്‍ അത് പ്രതിഷ്‌ഠിതമായി എന്നാണ് മന്ത്രം വെളിവാക്കുന്നത്. ഈശ്വരന്‍ പ്രതിഷ്‌ഠിതമായ ഹൃദയത്തില്‍ അതിശയിപ്പിക്കുന്ന ആനന്ദത്തെ ജനിപ്പിക്കുന്നു. അതിന്റെ കാരണം ചതുഷ്ടയജ്ഞാനരാശിയാണ്. ………………………………………

(കടപ്പാട് – ആര്‍ഷനാദം സെപ്റ്റംബര്‍ 2012)

Veda Mantra contemplation वेदमन्त्रमननं

Veda Mantra contemplation वेदमन्त्रमननं
Atharva Veda 19.57.1-2 अथर्ववेदं १९.५७.१-२
Kanda 19, Sookta 57, Mantra 1-2 काण्ड १९, सूक्तं ५७ मन्त्राः १-२
Rishi – Brahma; Devata – 1 Atma, 2 Savita; ऋषि – ब्रह्मा; देवत – १आत्म, २सविता
Chandas – 1 Ekapada Brahmee Anushtup, Tripada yavamadhyoshnik
छन्द: - १ एकपादब्राह्मी अनुष्टुप्, २ त्रिपाद यावमध्योष्णिक्

अयुतोहमयुतो म आत्मायुतं मे श्रोत्रमयुतो मे प्राणोयुतो मेपानोयुतो मे व्यानोयुतोहं सर्वः ॥१॥
देवस्य त्वा सवितुः प्रसवेश्विनोर्बाहुभ्यां पूष्णो हस्ताभ्यां प्रसूत आ रभे ॥२॥

ॐ Ayuthohamayuto Ma Aatmaayutam Me Chakshurayutam Me Shrotramaayuto Me Praanaayuto Me Vyanoyutam Sarva (1)
ॐ Devasya Twa Savitu Prasaveshwinorbahubhyaam Pooshano Hasthabhaaym Prasoota Aa Rabhe (2)
Meaning
Mantra 1
I am potent with tens of Thousands of powers. My body and mind are enriched with Thousands of powers. My eyes are Thousands, my ears are Thousands, my body powers are in Thousands, my power of accepting external powers are in Thousands, blood flow in my nerves are in Thousands and I am completely in Thousands.
Mantra 2
You start doing things by inspiration of God, All Mighty (Ishwar) who is the urge of all your good things, with the support and urge of Pranas (which are responsible for 5 basic internal life supporting functions breathing in, breathing out, blood circulation, digestion and excretion), whose flow makes living, doing things & death possible and and nutrients which make body healthy.
Interpretation
In this mantra, the subject is Atma Shakti आत्मशक्ति (internal power). To understand this we have to look at things in the external world. Everyone knows that earth cannot withstand the heat of sun though it is 9.5 Crore (0.95 Million) Miles or more than 15 Crore (1.5 Million) kilometers away. We also know that the wild fire caused by sun is quenched by rain from the clouds in the sky. It is a fact that rain water is more powerful than fire. When storm (strong wind) occurs, not a tree or house can withstand it. That is the power of wind. Lightning is so powerful; we cannot even look at it. We know that when lightning strikes, everything get burned. These are some signs of display of power by the nature. Let us look at Atma Shakti (internal power) from this point of view. We have built homes and other buildings with air-conditioning, which can protect us from extreme climates, especially heat from sun. Now, we cook food with solar power even without fire. We get water wherever we want, through pipes (plumbing). There are so many things humans harnessed to suit their requirements/convenience from time immemorial. This is possible only by humans with powers of tens of Thousands. Atma Shakti (internal power) of humans is always in tens of Thousands; which never stopped in the past or stops at anytime.
Atharva Veda 7.115.3 states “There are hundreds of Lakshmi (power of wealth) are created during birth of human body. The worst ones amoung them are removed. All knowing Ishwar (God), give us virtue.”
Humans are born with natural amazing powers. Never misuse them, do only good. For that, pray to Ishwar (God). Prayer (Dhyana) places Ishwar (God) in place of worldly attachments (Vishaya). Is there any other power than that!  Life should be display of power, amazing power play. For that, think about the power of Ishwar (God), which spread in the mind like the light of lamp (enlightment). Then, we become sources of power, unsurpassed power house with tens of Thousands of horse power.
( Reference – Arshanadam आर्षनादम् The only Vedic-Philosophical Journal in Malayalam  May 2010)

വേദമന്ത്രങ്ങള്‍

വേദമന്ത്രങ്ങള്‍ - ഒരു പരിചയപ്പെടുത്തല്‍
ജ്ഞാനകര്മ്മ സമന്വയത്തിലൂടെ എല്ലാ പാപങ്ങളില്‍നിന്നും അകന്ന് പുരുഷാര്ത്ഥ ചതുഷ്ടയങ്ങള്‍ ആര്ജിച്ച് ഈ ലോകജീവിതം മതിയാക്കി ശരീരം വെടിഞ്ഞ് കൃതകൃത്യനായി ബ്രഹ്മലോകത്തെത്താന്‍, സദാ പ്രാര്ത്ഥിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു മന്ത്രം അഥര്‍വവേദത്തിലുണ്ട്. വേദഗായത്രി എന്നാണീ മന്ത്രത്തിന്റെ മറ്റൊരു പേര്.

സ്തുതാ മയാ വരദാ വേദമാതാ പ്രചോദയന്താമ്
പാവമാനി ദ്വിജാനാം ആയുഃ പ്രാണം പ്രജാം
പശും കീര്തിം ദ്രവിണം ബ്രഹ്മവര്ച്ചസം
മഹ്യം ദത്വാ വ്രജത ബ്രഹ്മലോകമ് (19.71.1)

അര്ത്ഥം :– ബ്രാഹ്മണക്ഷത്രിയവൈശ്യര്ക്ക്ജന്മവും വിദ്യാപവിത്രതയും നല്കുഥന്ന വരദയായ ഈശ്വരീയ ശക്തി – വരദായിനിയായ അമ്മയെ – വേദമാതാവിനെ – ജ്ഞാനമാതാവിനെ ഞാന്‍ സ്തുതിക്കുകയാണ്. സമസ്ത വിദ്വജ്ജനങ്ങളും പ്രചോദനം നല്കട്ടെ. ആയുസ്സും ആരോഗ്യവും ഉത്തമസന്തതിയും ജംഗമധനവും കീര്ത്തി്യും സമ്പത്തും ബ്രഹ്മതേജസ്സും നീ എനിക്കു നല്കണം. (ഇവയ്ക്കു പുറമേ) ഇവ വെടിയുമ്പോള്‍ ബ്രഹ്മലോകപ്രാപ്തിയുണ്ടാകണം.

ഈ സപ്തവര്ച്ചസ്സുകള്‍ നേടിയാലും അവയിലൊന്നും ലീനനാകാതെ അതിനുപരിയായ ബ്രഹ്മലോകം പ്രാപ്തമാക്കണേ എന്ന് ഹൃദയപൂര്‍വം  നമുക്കും പ്രാര്ത്ഥിക്കാം.
(കടപ്പാട് : ആര്ഷനാദം ഒക്ടോബര്‍ 2011)

Q&A Session - Prachina Vidyabhyasa Darshanam - Swami Nirmalananda Giri Maharaj - YouTube

Q&A Session - Prachina Vidyabhyasa Darshanam - Swami Nirmalananda Giri Maharaj - YouTube